Obozem narodowym nazywał siebie ruch polityczny inspirowany i kierowany przez tajną Ligę Narodową, istniejącą od 1893 do 1928 r. Był zorganizowany w powołanych przez siebie ugrupowaniach i partiach politycznych. http://nsz.com.pl/index.php/artykuly-i-opracowania/43-ruch-narodowy
1942-2012 Chłopcy wychodzą z lasu.
Kompozycja była i w pewnym sensie nadal jest, artystyczną prowokacją. Tyle, że w tej chwili milczącą (zmieniony podkład muzyczny). Tak, jak przypuszczaliśmy, wzbudził on poruszenie. Czy do końca takie, jakiego oczekiwaliśmy? W ciągu ostatniej doby mogliśmy obserwować dwa rodzaje reakcji. Drących szaty „prawicowych", internetowych trolli, oznajmiających światu bluźnierstwo - bez odrobiny refleksji nad tematem, który został zadany. Druga, przeważająca strona, to bezrefleksyjność w odbiorze. Najbardziej bliskie sercu były reakcje: "świetny film, ale co z tym utworem??" lub "Znakomita produkcja, pomysł odważny, ale chyba pojechali po bandzie". Oczywiście cieszymy się, że film zdobywa popularność i w drugiej dobie, po opublikowaniu, pomimo zmienionego podkładu muzycznego, ląduje na pierwszych stronach oglądalności YT. Jednak, wolelibyśmy, żeby wszystkie elementy naszych publikacji były dostrzegane. Pragniemy tu zaznaczyć, że mieliśmy i mamy świadomość, iż cały zabieg prowokacji oddzielała bardzo cienka linia od kompozycji, która mogła być odebrana niewłaściwie.
Tak, jak podawaliśmy we wcześniejszym opisie (dostępny poniżej) zakładaliśmy wywołanie dyskusji nad stanem polskiej sztuki, w której nie ma miejsca na etos niepodległościowy, a jedyne, czego dorobiliśmy się w ciągu dwudziestu lat, to ledwie kilka płyt, nieliczne słabe filmy fabularne, trochę więcej odsłon dokumentalnych, kilka-kilkanaście teatrów telewizji.
Chcieliśmy, abyście mogli poczuć, jak mógłby estetycznie wyglądać etos podziemia niepodległościowego, gdyby nie było na niego cenzury. Gdyby artyści różnych nurtów, w Polsce, podejmowali ten temat.
Pytania, które pojawiły się w pierwotnym opisie: „dlaczego na świecie można układać ballady o żołnierzach Wehrmachtu, walczących na froncie wschodnim, a w Polsce kultura milczy o antykomunistycznym powstaniu po 1944 roku?" i "dlaczego na świecie bez skrępowania i z dumą opowiada się o walce z komunizmem, a w Polsce nadal czyści się pomniki parobków NKWD?" pozostawiamy bez odpowiedzi, do Waszej refleksji.
----------------------------
------------
opis pierwotny:
Kompozycja jest prowokacją. Chcemy, abyście mogli poczuć, jak mógłby estetycznie wyglądać etos podziemia niepodległościowego, gdyby nie było na niego cenzury. Gdyby artyści w Polsce podejmowali ten temat.
Antykomunizm w Europie miał różne oblicza i wiele odsłon na przestrzeni różnych wydarzeń. Począwszy od rewolucji w Rosji, poprzez wojnę domową w Hiszpanii, II Wojnę Światową, w końcu powojenne ruchy antykomunistyczne na świecie, których działalność sięga czasów nam współczesnych.
Czasy II Wojny Światowej były jednym z najtrudniejszych okresów dla polskich antykomunistów. Podczas, gdy z innych państw ochotnicze dywizjony wyjeżdżały wraz z Wehrmachtem na front wschodni, by walczyć z komunistami, polskie podziemie niepodległościowe musiało stawiać czoła dwóm wrogom. Po wojnie, wielu z tych chłopców było świadkami powiewającej nad Berlinem czerwonej flagi -- to ci, którym udało się przedostać na Zachód. Resztę czekała walka i śmierć. Kiedy świat tryumfował zwycięstwo nad Niemcami, w Polsce nadal trwała wojna. Żołnierze Antykomunistycznego Podziemia Niepodległościowego walczyli z bronią w ręku do połowy lat '60-tych. Zniesławiani, poniżani wyzwiskami: „hitlerowcy", „faszyści", polscy żołnierze formacji antykomunistycznych, zostali usunięci ze świadomości pokoleń. Po 1989 roku nadal trwa, podsycana przez środowiska lewackie, komunistyczna propaganda, której głównym elementem jest wdrukowanie w świadomości społecznej wstydu za odczuwanie odrębności narodowej, przywiązania do tradycji, wiary, patriotyzmu. Żaden z narodów Europy, nie ma kłopotu i moralnego problemu z faktu, iż wysyłał na front wschodni ochotników do walki z komunistami. W wielu krajach jest to wręcz powodem do dumy. Polacy nie wysyłali. Walczyli bowiem i z Narodowymi Socjalistami i komunistami.
Nie ma tu miejsca na poczucie winy.
Tekst utworu Sagi „Snow fell" jest jednoznaczny i nie pozostawia wielkiego pola do własnych interpretacji.
Nasze pytanie brzmi więc: dlaczego na świecie można układać ballady o żołnierzach Wehrmachtu, walczących na froncie wschodnim, a w Polsce kultura milczy o antykomunistycznym powstaniu po 1944 roku?
22 września odbędzie się w Warszawie uroczysty Marsz, upamiętniający rocznicę powstania NSZ. Weźmy w nim udział.
Cześć i chwała bohaterom!
Przyznaję, że film zrobił na mnie wrażenie tak mocne, że przez parę minut po zakończeniu siedziałam w miejscu jak zaczarowana. I to wzruszające przekazanie znaku-idei nowemu pokoleniu oby było proroctwem przyszłego zwycięstwa wiernych dzieci Polski nad postkomunistycznymi pomiotami.
Tak nam dopomóż Bóg !
Atom 